به دنبال نصب تابلوی چهارراه «شهدای منا» در چهارراه حشمت سابق! توسط سازمان حج و زیارت یکی از نمایندگان محترم رشت طی نامه ای به استاندار گیلان درخواست کرده که از این اقدام جلوگیری و میدان و یا پل دیگری به نام شهدای منا معرفی شود. فارغ از اصل نامه مخاطب این نماینده نیز در […]
به دنبال نصب تابلوی چهارراه «شهدای منا» در چهارراه حشمت سابق! توسط سازمان حج و زیارت یکی از نمایندگان محترم رشت طی نامه ای به استاندار گیلان درخواست کرده که از این اقدام جلوگیری و میدان و یا پل دیگری به نام شهدای منا معرفی شود.
فارغ از اصل نامه مخاطب این نماینده نیز در نوع خود جالب توجه است. در حالی که تغییر نام معابر توسط کمیسیونی به ریاست رئیس کمیسیون فرهنگی- اجتماعی شورا مورد بررسی قرار می گیرد و مستلزم رای اعضای شورای شهر رشت است، مخاطب قرار دادن مقام اجرائی دولت در استان گیلان نیز در نوع خود جالب است. گویی دیگر کسی شورای شهر را دارای ارزش و اهمیتی نمی بیند که بدون اجازه آن هم نام چهار راه و میدان را تغییر می دهند و هم با اختیار خود تابلو آن را نصب می کنند و هم برای جلوگیری از این اقدام به مقام خارج از شورای شهر نامه نگاری می کنند.
این سبک به حساب نیاوردن شورای شهر نشان می دهد که این نهاد مردمی ظاهرا نقش چندانی در تحولات شهری ایفاء نمی کند و مجری سیاست های خارج از خود می باشد. گویی عده ای می نشینند و به این نتیجه می رسند که چه کاری برای شورای شهر مفید است که باید آن را تصویب کند. شورایی که در حال حاضر تا زمان انتخابات هیات رئیسه نمی تواند تشکیل جلسه علنی بدهد باید هم این چنین مود نکوهش قرار گیرد. انگار نه انگار که این نهاد نیز با رای مستقیم مردم معرفی شده اند، دیگران قصد دارند برای آن ها تصمیم بگیرند و حتی تصمیم گیری های خود را اجرایی کنند.
این شورا از بسیاری اعضای متخصص امور مختلف شکل گرفته که در حوزه های خود صاحب نظر هستند. اگر پای صحبت های آن ها بنشینید متوجه می شوید که حداقل در حوزه خود دارای سواد کافی هستند که درباره سرعت گیرها، ترافیک و تغییر نامگذاری ها بحث های فنی نمایند و به طور مثال بگویند نامگذاری پل ها به نام های نمادین محل چندانی از اعراب ندارد. همان طور که در تهران پل شهید همت را بدین خاطر به نام این شهید بزرگوار مزین کردند که در محدوده اتوبان همت قرار دارد . اعضای شورا به نظر از بسیاری نمایندگان مجلس نیز به این مسائل اشراف بیشتری دارند و می توانند این را بازگو کنند. اما چرا سخن نمی گویند و خود را در این ساختارتصمیم گیری قرار نمی دهند؟ شاید به خاطر این است که دیگران شورا را در محدوده بازی خود قرار نمی هند و این نهاد از تصمیم گیری ها خارج شده است.
البته اعضای شورا احتمالا به نامگذاری خیابان به شهدای منا موافق هستند، اما حتی اگر مخالفت نیز کنند نباید کسی تعرضی به شخصیت ایشان کنند و آن ها را مورد هجمه قرار دهد. اگر ما قانونگذاری این نهاد را پذیرفته ایم باید به تصمیم گیری های آن ها نیز احترام بگذاریم. ولی متاسفانه خود شورا کار را به جایی رسانده که شان و شخصیت خود را پائین برده و دخالت های بیرونی را بیشتر کرده است و این شورایی نیست که ما انتظارش را می کشیدیم.
نویسنده: حبیب الله بذر کنستانی
