دهه فجر انقلاب اسلامی با تمام خاطراتش آغاز شد و دوباره آموزگار زندگی ما را در کلاس درس تاریخ می‌برد تا کمی از گذشته بخوانیم، گذشته‌ای که هر قدر از آن فاصله می‌گیریم گویا صراحت اطرافیان در بیان واقعیت‌هایش کم رنگ شده و بوی محافظه‌کاری از آن بلند می‌شود. مرسوم است عاقلان تاریخ را می‌خوانند […]
دهه فجر انقلاب اسلامی با تمام خاطراتش آغاز شد و دوباره آموزگار زندگی ما را در کلاس درس تاریخ می‌برد تا کمی از گذشته بخوانیم، گذشته‌ای که هر قدر از آن فاصله می‌گیریم گویا صراحت اطرافیان در بیان واقعیت‌هایش کم رنگ شده و بوی محافظه‌کاری از آن بلند می‌شود.
مرسوم است عاقلان تاریخ را می‌خوانند نه تنها برای آنکه قصه‌ای خوانده باشند بلکه مطالعه می‌کنند تا پندآموزی باشد برای بهره‌مندی از موعظه آن و در این قوس و قزح رویدادهای تاریخ این خطه نیز مانند دیگر جوانبش گنجیه‌ای است از تذکیر و اندرز که به جاست از خرد و کلان در آن اندیشه کنیم تا درسی برای بهسازی فردای ما باشد.
اما امروز از بین هزار درس کدام را در این سطور پیشه کردیم؟ بیاییم و صادق باشیم آیا انقلاب سال ۵۷ برای آب و نان بود؟ کسی برای ارتزاق بهتر در آماج گلوله‌ها فریاد مرگ بر شاه سر می‌داد؟ به گواه تاریخ حتی اگر به مونتاژ هم مشغول بودند این جغرافیا پر بود از تولیدی‌ها و کارخانه‌هایی که اشتغال و اقتصاد را به خوبی تامین می‌کرد.
اگر در این امر تردیدی است مرا هم آگاه کنید چگونه می‌توان به این پرسش پاسخ داد که متنفذ و زورمندترین حاکم سراسر آسیا و آفریقا بدون شلیک حتی یک گلوله تنها در برابر عظم الهی یک ملت و شأن حضور یک رهبر که عالم عامل دینی بود از پا فرو نشست؟
گاهی مرور فیلم‌های تکراری و تورق عکس‌های دیده شده ثمربخش است آنها را دوباره بازنگری کنیم در تمام‌شان با مردمی مواجه‌ایم که عدالت را فریاد می‌کردند، عدل و معدلتی که آنرا در دین‌مداری امیران و والیان متصور بودند.
۱۲ هر بهمن عطر امام در کوچه باغ‌های این میهن می‌پیچد امامی که اسوه وطن دوستی و یکتا پرستی بود امامی که مردم به راستی عاشقش بودند امامی که در حقیقت خانه‌اش جماران دل‌های ملت بود و امامی که فرمود: «خدا نیاورد آن روزى را که سیاست ما و سیاست مسؤولان کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و روآوردن به حمایت از سرمایه‌دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشترى برخوردار شوند. معاذاللَّه که این با سیره و روش انبیا و امیرالمؤمنین و ائمه معصومین- علیهم السلام- سازگار نیست.» (صحیفه امام، ج20، ص: ۳۴۱)
و امامی که فرمود: «ای مسلمانان جهان و ای پیروان مکتب توحید! رمز تمامی گرفتاریهای کشورهای اسلامی اختلاف کلمه و عدم هماهنگی است و رمز پیروزی، وحدت کلمه و ایجاد هماهنگی است… همه برای اسلام و به سوی اسلام و برای مصالح مسلمین و گریز از تفرقه و جدایی و گروه‌گرایی که اساس همهی بدبختیها و عقب افتادگی هاست» (پیام به زائران بیت الله الحرام، ۷/۷/۱۳۵۸)
و امامی که فرمود: «با توسل به دامن آمریکا ضعف و ناتوانی خود را بر ملا نسازید و از گرگ‌ها و درنده‌ها برای شبانی و حفظ منافع خود استمداد نطلبید ابرقدرتها آن لحظه‌ای که منافعشان اقتضا کند شما و قدیمی‌ترین وفاداران و دوستان خود را قربانی می‌کنند و پیش آنان دوستی و دشمنی و نوکری و صداقت ارزش و مفهومی ندارد آنان منافع خود را ملاک قرار داده‌اند و به صراحت و در همه جا از آن سخن می گویند. »(صحیفه امام ج ۰۲ ص ۹۳۲)
نویسنده: سید حسین رضویان
