امروز شهر رشت با مشکلات فراوانی دست و پنج نرم می‌کند. با همه تلاشی که تاکنون صورت گرفته، به هر کجا که نگاه می‌کنیم، کوهی از معضلات و مشکلات وجود دارد که سالها و سالها باید برای رفع آنها کار کرد. کم‌کاری و کم‌لطفی و گاه در این میان شیطنتهای حاشیه‌ای باعث شده تا تلاش […]
امروز شهر رشت با مشکلات فراوانی دست و پنج نرم می‌کند. با همه تلاشی که تاکنون صورت گرفته، به هر کجا که نگاه می‌کنیم، کوهی از معضلات و مشکلات وجود دارد که سالها و سالها باید برای رفع آنها کار کرد. کم‌کاری و کم‌لطفی و گاه در این میان شیطنتهای حاشیه‌ای باعث شده تا تلاش و کوشش دلسوزان و اقدامات مقطعی در دوره‌های کوتاه به‌چشم نیاید. بدلیل همین تلاش برای توسعه در مقاطع زمانی است که ما دوره‌های موفق شهرداری را بریده‌بریده و مقطع به مقطع به یاد می‌آوریم و نام می‌بریم. در حالی که وقتی از توسعه اصفهان و تبریز می‌گوییم، به یک روند توجه داریم. برای اصلاح وضع موجود، باید مشکلات شهر یک‌بار دیگر دسته‌بندی و اولویت‌بندی شوند. ببینیم کدام در اولویت مردم است. کدام را کارشناسان قابل انجام می‌دانند. ببینیم منافع مردم در بلند مدت چگونه تامین خواهد شد. بر اساس این قصیه برویم و بودجه‌های محدود را هدایت کنیم و ان‌شاء الله کاری کنیم که درآمدهای پایدار را بطور عملی بتوانیم برای شهر داشته باشیم. یکی از همین مشکلات که در زمینه آن بارها از بنده سوال شده است، پدیده دستفروشی‌ست. بنده که در حال حاضر چهارسال متوالی است که ریاست شورای شهرستان رشت را برعهده دارم، می‌دانم که در بسیاری از شهرهای اطراف هم چنین معضلی وجود دارد. اما مشکلی بسیار پیچیده‌ای است. از یک سو، دستفروشان با حضور در پیاده رو‌های شهر، باعث کاهش عرض مفید معابر می‌شوند و مشکلاتی را در راه رفت و آمد شهروندان ایجاد می‌کنند. از سوی دیگر، این افراد خود نیز از شهروندان همین شهر به‌شمار می‌روند و به‌دلیل عدم برخورداری از بنیه مالی و توان اقتصادی کافی، راهی پیاده‌روهای شهر شده‌اند و تلاش می‌کنند تا لقمه نانی برای خانواده خود فراهم کنند. ما که نمی‌توانیم جلوی نان زن و بچه مردم را بگیریم. اما از طرفی این کسب درآمد، باعث کاهش درآمد مغازه‌دارانی می‌شود که با پرداخت مالیات، پول آب و برق و انواع عوارض، هزینه‌های مضاعفی بر دوش خود دارند. در واقع حل پدیده دستفروشی به این دلیل که نیاز به حمایتهای بالادستی و حکومتی دارد، از توان شورای یک شهر به‌تنهایی خارج است. اما آنچه به‌عنوان یک عضو شورای شهر به‌عنوان سیاست‌های کلی در راستای کاهش آسیبهای ناشی از این پدیته می‌توانمذکر کنم، تلاش در جهت ساماندهی و استقرار این عزیزان، در بازارچه‌های خوداشتغالی و متمرکز در جای‌جای شهر است تا با حفظ کرامت و شان این رشتوندان، همزمان از مشکلات ایجاد شده نیز کاسته شود. در همین شهر رشت هم نمونه‌های موفقی نیز در این زمینه وجود دارد که بایستی با آسیب‌شناسی و رفع ایرادات، در جهت بسط و توسعه این تجربه گام برداریم.
* اسماعیل حاجی پور، عضو شورای اسلامی کلانشهر رشت
نویسنده: اسماعیل حاجی پور
